Polimerizasyonda

Polimerizasyonda, monomerlerin tekrarlı birimlere dönüşmesiyle polimerler oluşur. Monomerler genellikle küçük moleküllerdir; polimerler ise bu birimlerin uzun zincirler halinde bir araya gelmesiyle meydana gelir. Polimerizasyon iki ana sınıfa ayrılır: addisyon (zincir büyüyen) polimerizasyonu ve kondensasyon (adım-büyüyen) polimerizasyonu. Addisyon polimerizasyonunda monomerler çoğunlukla çift bağ içerir; başlatıcılar aracılığıyla zincirler başlar, propagate eder ve çeşitli mekanizmalarla sonlanır; bazen zincir transferi de meydana gelir. Kondensasyon polimerizasyonunda ise genellikle iki molekül yan ürünler kaybedilerek polimer zincirleri oluşur; polyesterler, poliamidler ve benzeri yapılar bu sınıfa örnek verilebilir.

Koşullar ve kullanılan teknolojiler polimer türünü belirler. Sıcaklık, basınç, çözücü veya emülsiyon/suspansiyon sistemleri, katalizör veya başlatıcı türü gibi etkenler moleküler ağırlık, polidispersite indeksi ve zincir yapısını etkiler. Temel parametreler arasında moleküler ağırlık ortalamaları (M_n, M_w) ve polidispersite indeksinin (PDI) kontrolü bulunur. Karakterizasyon çoğu zaman GPC ile moleküler ağırlık dağılımını, NMR ile yapıyı ve DSC/TGA ile termal özellikleri belirler.

Polimerizasyonda kullanılan yaygın monomerler arasında etilen, stilren, akrilatlar ve vinil klorür yer alır. Uygulamalar plastikler, ambalaj malzemeleri, lifler, kaplamalar ve yapısal malzemelerdir.