Home

zonsynchronisatiebanen

Zonsynchronisatiebanen, of sun-synchronous orbits (SSO), zijn vrijwel polaire aardbanen waarvan de baanprecessie zodanig is dat de satelliet bij herhaalde passes ongeveer onder hetzelfde lokale zonstandpunt de aarde passeert. Dit zorgt ervoor dat de belichting van het grondgebied bij opnames consequente schaduwen en vergelijkbare lichtomstandigheden oplevert, wat waardevol is voor aardobservatie en remote sensing.

Typische kenmerken zijn een inclinatie van circa 97,5 tot 98 graden, een hoogte van ongeveer 600 tot

Mechanisch gezien ontstaat de zonsynchronisatie door de invloed van de aardmesselskartige veldisatie (J2) op de knoophoek,

800
kilometer
en
een
orbitalen
periode
van
circa
96
tot
100
minuten.
De
lokale
zonne­tijd
van
de
kruising
van
de
evenaar
(LTAN)
ligt
meestal
in
de
ochtend-
of
middaguren,
bijvoorbeeld
rond
10:30
of
13:30,
afhankelijk
van
de
gekozen
configuratie.
Door
de
combinatie
van
inclinatie
en
hoogte
wordt
de
regressie
van
de
draagvlakhoek
(de
knoopone)
zodat
deze
overeenkomt
met
de
aardse
omloop
van
de
zon,
waardoor
de
passering
op
hetzelfde
tijdstip
van
de
dag
plaatsvindt.
waardoor
dΩ/dt
≈
−360°
per
jaar.
Het
nadeel
is
dat
atmosferische
weerstand
de
levensduur
beperkt
en
kleine
manoeuvres
vereist
kunnen
zijn
om
de
koers
te
onderhouden.
Zonsynchronisatiebanen
worden
veel
toegepast
bij
aardobservatie-
en
klimaatmonitoringsatellieten,
zoals
Landsat-
en
Sentinel-series,
omdat
hun
consistente
belichting
de
vergelijking
van
beelden
over
tijd
vergemakkelijkt.