zonnebatterijen

Zonnebatterijen zijn energieopslagsystemen die elektriciteit opslaan die is opgewekt door zonnepanelen. Ze maken het mogelijk om overtollige zonne-energie te bewaren voor momenten waarop de zon niet schijnt, waardoor zelfverbruik toeneemt en bij stroomuitval een back-up beschikbaar kan zijn.

Een zonnebatterij-systeem bestaat meestal uit een batterij, een omvormer (inverter) en een laadregelaar of batterijbeheersysteem. Een systeem bewaakt de staat van lading en temperatuur. Zonne-energie wordt via de laadregelaar aan de batterij toegevoerd en bij vraag weer omgezet naar wisselstroom door de omvormer. De capaciteit wordt uitgedrukt in kilowattuur (kWh) en het vermogen in kilowatt (kW).

Er bestaan verschillende batterijtechnologieën. Lithium-ion (veelal NMC- of LFP-chemie) is tegenwoordig veelgebruikt in residentiële installaties vanwege hoge energiedichtheid en lange levensduur. Deel van de markt wordt ook ingenomen door loodzuur-batterijen (gesloten of ventielregelingen). Andere opties zijn flowbatterijen en zoutwaterbatterijen. Levensduur en efficiëntie variëren: Li-ion ligt meestal tussen 5 en 15 jaar en circa 90% of hoger; loodzuur kan 3-7 jaar hebben en lagere efficiëntie. De prestaties zijn temperatuurafhankelijk en hangen af van de diepteontlading.

Toepassingen en ontwerp: zij worden toegepast in woningen voor zelfverbruik, als back-up bij netuitval of in off-grid systemen. Een typisch huis kan 5–15 kWh aan opslag vereisen, met een bijpassende inverter van enkele kilowatt tot meerdere kilowatt, afhankelijk van verbruik en PV-productie. Systemen worden vaak gecombineerd met een PV-installatie en een besturingssysteem.

Voordelen en uitdagingen: voordelen zijn hogere zelfverbruik, minder afhankelijkheid van het net en back-upmogelijkheden. Nadelen zijn hogere aanschafkosten, onderhoud en veiligheidseisen, en end-of-life recycling. De prestaties zijn afhankelijk van temperatuur, gebruik en degradatie.

---