zoetwatervisserij

Zoetwatervisserij is het geheel van vangst en teelt van vis en andere organismen in zoetwateromgevingen zoals rivieren, meren en vijvers. De term omvat wildvang in zoetwater en zoetwateraquacultuur. In veel landen maakt zoetwatervisserij deel uit van de inlandse visserij en is zij verbonden met het beheer van watervoorraden en zoetwaterhabitats. Het onderscheid met zoutwatervisserij ligt in de gebruikte habitats, de gangbare soorten en de toegepaste vangst- en teeltechnieken.

Bij wildvang in zoetwater worden diverse methoden toegepast, zoals netten (groot- en kleine netten), vallen en soms elektrovisserij, afhankelijk van de soort en het waterlichaam. Zoetwateraquacultuur vindt plaats in poelen, stuwen of recirlerende systemen en omvat teelt van onder andere karper, forel, snoekbaars, baars en meerval. Ook zoetwatertaksoorten zoals rivierkreeftjes komen voor. De productie is afhankelijk van waterkwaliteit, voedselbeschikbaarheid en watervoorraad.

Beleid en beheer richten zich op licenties, quota's, seizoenregels en milieunormen om duurzame vangst en teelt te waarborgen. Uitdagingen zijn onder meer overbevissing van kwetsbare soorten, waterkwaliteit, habitatverlies, invasieve soorten en de impact van klimaatverandering. Innovaties zoals duurzamere visserijtechnieken en recirculerende aquacultuursystemen dragen bij aan betere milieuprestaties.