zoetwaterdruk

Zoetwaterdruk is een term uit de hydrologie en waterbeheer die verwijst naar de hydraulische druk die zoet water uitoefent binnen een systeem, bijvoorbeeld in een aquifer of in een leidingnet. De druk ontstaat door het gewicht van de waterkolom en is daarmee een uitdrukking van de hoogte van de waterkolom boven een bepaald punt. Vaak wordt dit uitgedrukt als drukkop of als waterkolomhoogte en kan worden uitgedrukt in meters waterkolom (m wc) of kilopascal (kPa).

In grondwatersystemen is zoetwaterdruk een onderdeel van de hydraulische kop. De druk wordt bepaald door de combinatie van hoogte ( elevation) en de onderdruk of druk in de poreuze ruimte. De relatie kan worden weergegeven met P = ρ·g·h, waarbij ρ de dichtheid van zoet water is, g de zwaartekracht en h de hoogte van de waterkolom. De hydraulische kop bepaalt de richting en snelheid van vloeistofstromen in het aquifer en bij kustzones ook de positie van de grenslaag tussen zoet en zout water.

Bij kust- en insluitingsgebieden speelt zoetwaterdruk een cruciale rol bij verzilting en intrusie van zeewater. Een hogere zoetwaterdruk verzet verzilting en helpt zout water op afstand te blijven; een dalende druk door overmatig pompen of geringe neerslagregening kan leiden tot landward opiovergang van zout water.

In waternetwerken wordt de term soms ook gebruikt om de druk van drinkwater in distributiesystemen aan te geven, wat van belang is voor levering aan huishoudens en instellingen.

Meetmethoden zijn onder andere peilbuizen en piezometers die de drukhoofds (hydraulische kop) registreren. Zoetwaterdruk is daarmee essentieel voor het ontwerpen van pomppaden, het bepalen van duurzame winningen en het voorkomen van verzilting.