zenuwbeklemming

Zenuwbeklemming is een aandoening waarbij een zenuw onder druk komt te staan door omliggend weefsel. De druk kan de zenuwsignalen belemmeren, wat pijn, gevoelloosheid, tintelingen en spierzwakte in het gebied dat door de zenuw wordt gevoerd kan veroorzaken. Bij langdurige compressie kan zenuwweefsel beschadigd raken en ernstige klachten ontstaan.

Oorzaken variëren, van repetitieve belasting, ontsteking en letsel tot afwijkingen zoals hernia of botuitstekels. Ook gezwollen weefsel na trauma of een tumor kan een zenuwkanaal vernauwen. Veelvoorkomende locaties zijn het carpaal tunnelgebied in de pols, de nek- of schouderszone (cervicale radiculopathie) en de onderrug met uitstraling naar benen (lumbosacrale compressie).

Symptomen hangen af van welke zenuw is aangetast. Vaak is er pijn, branderig gevoel, gevoelloosheid of tintelingen in de hand, arm of been, gecombineerd met spierzwakte en minder fijne motoriek. Diagnostiek omvat een klinisch onderzoek en aanvullende tests zoals zenuwgeleidingsonderzoek (EMG/NCS) en beeldvorming (MRI of CT) om de oorzaak en de exacte locatie vast te stellen.

Behandeling is afhankelijk van de oorzaak en ernst. Conservatieve opties zijn rust, pijnstillers of NSAID's, fysiotherapie en het dragen van een spalk. Corticosteroïde-injecties kunnen tijdelijk verlichting geven. Bij aanhoudende of ernstige compressie kan een operatie nodig zijn om de zenuw te ontlasten (decompressie).

Risicofactoren omvatten diabetes, obesitas, zwangerschap en bepaalde stofwisselingsaandoeningen. Preventie richt zich op goede ergonomie, regelmatige pauzes en oefeningen om de flexibiliteit te behouden. Complicaties bij onbehandelde zenuwbeklemming kunnen blijvende pijn, aanhoudende gevoelloosheid en verlies van kracht zijn, wat de dagelijkse activiteiten beperkt.