zeegolven

Zeegolven zijn golven die op het oceaanoppervlak voorkomen door de overdracht van energie van wind naar water. Ze vormen een continu spectrum van golflengtes, perioden en hoogten. In diep water bewegen deeltjes van het water tijdens een golf in bijna cirkelvormige banen; dichter bij de kust raken de bewegingen schever en kan de golf breken.

Ontstaan en factoren: De grootte van zeegolven wordt bepaald door drie kernfactoren: windsnelheid, duur van de wind en de fetch (de afstand waarover de wind over water heeft gewerkt). Bij hogere windsnelheden, langere windtijd en groter fetch ontstaan doorgaans grotere golven. Wanneer de wind lange tijd in één richting waait, ontstaat swell: lange, georganiseerde golven die lange afstanden kunnen afleggen zonder rechtstreeks door de wind te worden gevoed.

Typen en gedrag: Windgolven ontstaan direct onder de wind; swell is het resultaat van voortgezette energietransfer en kan zich ver weg van de oorspronkelijke windzone voortzetten. In ondiep water nemen hoogte en steilheid toe, waardoor golven breken nabij de kust, wat branding en erosie beïnvloedt.

Metingen en toepassingen: Zeegolven worden doorgaans beschreven met parameters zoals de significante golfhoogte (Hs) en de gemiddelde golfperiode. Deze gegevens zijn cruciaal voor weer- en maritieme modellen, kustbescherming, havens en scheepvaartveiligheid.

Tsunami’s zijn geen typische zeegolven en ontstaan door geofysische gebeurtenissen onder of aan de zeebodem, met andere kenmerken en verspreidingsgedrag. Zie ook: Oceanografie, Golftheorie, Kustkunde, Meteorologie.