winstuitkeringen

Winstuitkeringen is de uitkering van een deel van de winsten van een onderneming aan haar aandeelhouders of leden. In de Nederlandse praktijk kan dit gebeuren als cashdividenden of als in-kind uitkeringen (bijvoorbeeld aandelen of andere activa). Ook in some gevallen is er een winstuitkering aan werknemers via winstdelingsregelingen.

De mogelijkheid tot winstuitkering is gebonden aan het bestaan van distributabel resultaat. Distributie mag alleen plaatsvinden voor zover er na de uitkering nog voldoende vermogen resteert om aan verplichtingen te blijven voldoen. In de meeste gevallen wordt dit beoordeeld door de raad van bestuur en vroegtijdig goedgekeurd door de algemene vergadering van aandeelhouders. De statuten en specifieke regels van de onderneming kunnen aanvullende voorwaarden stellen. Een winstuitkering kan plaatsvinden bij de jaarrekening of tussentijds, mits de solvabiliteits- en liquiditeitsnormen dit toelaten.

Voorbeelden van vormen zijn: cashdividenden, stockdividenden (uitgifte van extra aandelen in plaats van contant geld) en mogelijk andere vormen van in-kind uitkeringen. De uitkeringsdatum en de hoogte van de dividenduitkering worden meestal vastgesteld in de jaarrekening of in een apart besluit van de Algemene Vergadering.

Een winstuitkering heeft gevolgen voor de financiële positie van de vennootschap: het eigen vermogen neemt af met het bedrag van de uitkering, terwijl de verplichtingen aan aandeelhouders afnemen. De fiscale behandeling varieert afhankelijk van de rechtsvorm, het beleid van de onderneming en de fiscale woonplaats van de ontvanger; in Nederland kunnen particulieren met een aanzienlijk belang onder Box 2 vallen en rechtstreekse belastingheffing krijgen, terwijl bedrijven mogelijk andere fiscale regels volgen.