winstinhouding

Winstinhouding is het beleid waarbij een onderneming een deel van haar behaalde netto-winst in de onderneming houdt in plaats van uit te keren als dividend aan aandeelhouders. Het ingehouden deel wordt meestal toegevoegd aan reserves of onverdeelde winst en blijft zo als eigen vermogen op de balans staan. Dit begrip komt voor bij de meeste ondernemingsvormen, waaronder BV's en NV's.

Redenen voor winstinhouding zijn onder meer financiering van groei en investeringen, versterking van solvabiliteit, aflossing van schulden en het creëren van een buffer tegen tegenvallers. Ook kan winstinhouding helpen bij het voldoen aan kredietafspraken en bij langetermijnwaardecreatie voor het bedrijf.

Invloed op cijfers en stakeholders: hogere retentie vergroot het eigen vermogen en verlaagt de payout-ratio, wat op korte termijn minder dividend betekent. Aandeelhouders zien dit vaak als een impliciete inzet op lange termijn waardecreatie; crediteuren kunnen het interpreteren als een sterker financieel fundament.

Proces en boekhouding: doorgaans beslist de raad van bestuur (en in sommige gevallen de aandeelhouders) over winsttoedeling. In de jaarrekening wordt de toename van reserves of onverdeelde winst weergegeven als onderdeel van het eigen vermogen. Een toekomstige dividenduitkering blijft mogelijk bij een nieuw besluit.

Kritiek en afwegingen: winstinhouding kan de directe inkomsten voor aandeelhouders verminderen, maar kan de waarde van de onderneming op lange termijn verhogen als geïnvesteerd wordt in rendabele projecten en betere risicobeheersing.