wetenschapsleer

Wetenschapsleer is een term uit het Nederlandse taalgebied die verwijst naar het vakgebied dat zich bezighoudt met hoe wetenschap werkt en hoe wetenschappelijke kennis tot stand komt en wordt onderwezen. Het omvat zowel de studie van de aard van de wetenschap als de didactiek van wetenschapsonderwijs en de bevordering van wetenschapsbegrip bij leerlingen en het bredere publiek. De discipline ligt op het snijvlak van onderwijskunde, filosofie van de wetenschap en cognitieve psychologie en onderzoekt hoe mensen concepten uit de natuurwetenschappen begrijpen, hoe misverstanden ontstaan en welke didactische middelen die misverstanden kunnen verminderen.

Belangrijke thema's zijn de aard van wetenschap (empirisch bewijs, tentatieve wetten, theorie-gebaseerde modellering), het wetenschappelijke proces (observatie, hypothese, experiment, peer review), representaties en modellen, onzekerheid en de sociale en ethische implicaties van wetenschappelijke ontwikkelingen.

Onderwijsbenaderingen omvatten inquiry-based learning, expliciete aandacht voor de aard van de wetenschap, en het gebruik van argumentatie- en modelgebaseerd redeneren. Daarnaast wordt vaak geschiedenis en filosofie van de wetenschap geïntegreerd in lesplannen om context te bieden bij wetenschappelijke Begrippen.

Het doel van wetenschapsleer is het ontwikkelen van wetenschapsbegrip, kritische denkvaardigheden en het vermogen om geldig wetenschappelijk bewijs te evalueren en toe te passen bij besluitvorming in dagelijkse en maatschappelijke contexten.

In beleid en curricula fungeert wetenschapsleer als aandachtsgebied voor lessen, toetsing en publieke communicatie over wetenschap. Het onderwerp roept ook discussies op over definities, de balans tussen inhoud en procedures, en de aanpak van ongelijkheid in toegang tot kwaliteitsonderwijs.