Home

waterreabsorptie

Waterreabsorptie is het proces waarbij water uit het gefiltreerde bloedvloeistof in de nieren terug wordt opgenomen in het bloed. Het vindt vooral plaats in de nefron en is cruciaal voor het behoud van vochtbalans en osmotische homeostase.

In de proximale tubulus wordt het grootste deel van het gefilterde water teruggevoerd samen met opgeloste

In de lis van Henle is de descenderende tak permeabel voor water; water trekt uit het tubulusfiltraat

Distale tubulus en verzamelkanalen bieden de belangrijkste regelfunctie voor waterbalans. Hier wordt waterdoorlaatbaarheid sterk geregeld door

Regulatie en klinische relevantie: ADH is de belangrijkste regulator van facultatieve waterreabsorptie. Storingen kunnen leiden tot

stoffen.
Water
volgt
passief
via
waterkanalen
(vooral
aquaporine-1)
door
de
transmissie
van
natrium
en
andere
soluten.
Ook
hier
is
geen
directe
regulatie
door
antidiuretisch
hormoon
nodig.
naar
de
medullaire
interstitiële
ruimte
doordat
deze
omgeving
heel
geconcentreerd
is.
De
ascenderende
tak
is
juist
weinig
doorlaatbaar
voor
water,
terwijl
soluteoplossing
actief
wordt
teruggevoerd,
waardoor
de
interstitiële
osmotische
gradient
wordt
gehandhaafd.
antidiuretisch
hormoon
(ADH,
vasopressine).
Bij
aanwezigheid
van
ADH
gaat
meer
water
door
aquaporine-2-kanalen
de
cel
uit,
waardoor
meer
water
uit
het
filtraat
wordt
teruggewonnen
en
geconcentreerde
urine
ontstaat.
Bij
weinig
of
geen
ADH
blijft
waterreabsorptie
beperkt
en
volgt
verdunde
urine.
polyurie
bij
diabetes
insipidus
of
hyponatriëmie
bij
SIADH,
met
gevolgen
voor
vochtbalans
en
osmoregulatie.
Waterreabsorptie
speelt
een
kernrol
bij
urineconcentratie
en
het
behoud
van
volume
in
het
lichaam.