wateronttrekkingen

Wateronttrekkingen verwijst naar het onttrekken van water uit natuurlijke bronnen, zoals rivieren, meren en grondwater, ten behoeve van drinkwater, landbouw, industrie en energieproductie. Het begrip omvat zowel kleinschalige huishoudelijke winning als grootschalige industriële en agrarische onttrekkingen. Onttrekkingen kunnen tijdelijk of voortdurend plaatsvinden en variëren in volume per regio en seizoen.

Onderwerpen van toepassing zijn onder meer onttrekkingen uit grondwaterlagen en uit oppervlaktewaterlichamen. Grondwateronttrekkingen beïnvloeden vaak de watertafel en bodembeweging, terwijl oppervlaktewateronttrekkingen invloed kunnen hebben op stroomsnelheden, ecosystemen en waterkwaliteit. De totale wateronttrekking wordt doorgaans vergeleken met beschikbare bronnen in een waterbalans om tekorten en mogelijke ecologische effecten te beoordelen.

Regelgeving en beheer staan centraal in de opvolging van wateronttrekkingen. In veel landen vereist onttrekking een vergunning of toestemmingsregeling en moet rekening worden gehouden met ecologische normen, waterkwaliteit en droogteprobabiliteiten. Regionale en nationale instanties houden toezicht, registreren volumes en handhaven maximumgrenzen om zo een betrouwbare watervoorziening te koppelen aan behoud van ecosystemen.

Milieu-impacten van onttrekkingen kunnen onder meer daling van de grondwaterspiegel, verzilting van bodems, vermindering van rivierafvoer en verlies van habitats omvatten. Duurzaam beheer richt zich op het beperken van ecologische schade, het verbeteren van waterefficiëntie, het bevorderen van infiltration en eventuele waterhergebruik of recycling. Klimaatverandering en droogte vormen toenemende uitdagingen voor planning en uitvoering van wateronttrekkingen.