warmtedoorlatendheid

Warmtedoorlatendheid is de mate waarin warmte door een materiaal of bouwonderdeel kan stromen bij een temperatuurverschil tussen de binnen- en buitenzijde. Het is een essentieel begrip in bouwfysica en energie-optimalisatie, omdat het bepaalt hoeveel warmte er via muren, daken en vensters verloren gaat of binnenkomt.

De maat wordt doorgaans uitgedrukt als de U-waarde (eenheid: W per vierkante meter per kelvin, W/m²K). De U-waarde geeft de warmteverlies per oppervlakte-eenheid aan bij een temperatuurverschil van 1 K. De U-waarde is de reciprocal van de totale thermische weerstand van het onderdeel. De thermische geleidbaarheid van een materiaal (k) en de dikte (d) spelen daarbij een directe rol: voor een enkele laag geldt U = k/d.

Bij samenstellende bouwonderdelen geldt: R_total = Rsi + sum(d_i/k_i) + Rse, waarbij Rsi en Rse de interne en externe convectie-weerstanden zijn en d_i/k_i de weerstand van elke laag is. De U-waarde is dan U = 1 / R_total. In praktijk worden meerdere lagen en convectieve randen in rekening gebracht.

Toepassingen en belang: warmtedoorlatendheid bepaalt de energieprestatie van gebouwen. Lagere U-waarden betekenen betere isolatie en minder warmteverlies. Dit speelt een cruciale rol bij bouwvoorschriften, energielabels en ontwerpkeuzes voor gevels, daken en ramen.

Standaarden en berekening: berekeningen volgen normen zoals ISO 6946 en relevante Europese bouwnormen die methoden en vereisten voor thermische prestaties vastleggen. Verwante concepten zijn de R-waarde (m²K/W) en de relatie tussen materiaalkeuze en bouwfysieke prestaties.