wandtemperatuur

Wandtemperatuur is de temperatuur van het oppervlak van een muur. In de bouwkunde en verwarmingskunde onderscheidt men doorgaans de binnenwandtemperatuur en de buitenwandtemperatuur. Wandtemperatuur is een resultaat van de warmteoverdracht door de wand: warmte stroomt van de verwarmde ruimte naar buiten (of omgekeerd in de zomer) via de wand, waardoor een temperatuurgradiënt door de wand ontstaat. De belangrijkste beïnvloedende factoren zijn de ruimtetemperatuur, de isolatiewaarde en samenstelling van de wand, de wanddikte, vochtbelasting en zoninstraling op gevels, evenals ventilatie.

Een hogere binnenwandtemperatuur draagt bij aan een comfortabelere oppervlaktetemperatuur, terwijl buitenwanden bij koude weersomstandigheden vaak aanzienlijk kouder kunnen zijn. Lage wandtemperaturen kunnen het comfort verminderen en in combinatie met vochtproblemen leiden tot condensatie aan het oppervlak.

Condensatie ontstaat wanneer de wandtemperatuur onder het dauwpunt van de binnenlucht daalt. Dit verhoogt het risico op schimmel en vochtgerelateerde schade. Daarom is het belangrijk om wandtemperatuur en vochtbalans op elkaar af te stemmen, vooral in vochtige klimaten of bij hoge luchtvochtigheid.

Meting van wandtemperatuur kan plaatsvinden met contactthermometers op het oppervlak of met infraroodmetingen voor een kaart van de temperatuurverdeling. Thermische beeldvorming helpt bij het opsporen van koude plekken en warmteverlies.

Toepassingen omvatten ontwerp en evaluatie van gebouwen gericht op comfort en energiebesparing, onder meer door goede isolatie, beperking van koudebruggen en passende ventilatie. Bij hoge prestatiegebouwen, zoals passiefhuizen, speelt wandtemperatuur een cruciale rol in hygrothermische stabiliteit en comfort.