vredesverdrag

Een vredesverdrag is een internationaal verdrag dat een gewapend conflict formeel beëindigt en de voorwaarden voor vrede tussen de partijen vastlegt. Het kan bilateraal of multilateraal zijn en vormt de rechtsgrond voor toekomstige betrekkingen tussen staten.

Een vredesverdrag bevat doorgaans afspraken over wapenstilstand en grenzen, de herverdeling of terugbetaling van bezette gebieden, herstelbetalingen en erkenning van soevereiniteit, veiligheidsgaranties, demilitarisering waar nodig, en regelingen voor humanitaire kwesties zoals vluchtelingen en wederzijdse toegang tot bezittingen en handelsrelaties. Daarnaast omvat het vaak mechanismen voor toezicht, geschillenbeslechting en sancties bij schendingen.

Het proces naar een vredesverdrag omvat doorgaans onderhandelingen, bemiddeling door derden en ratificatie door de betrokken staten in hun respectieve rechtsstelsels. De implementatie kan onder toezicht staan van internationale instellingen zoals de Verenigde Naties en, in sommige gevallen, regionale organisaties. De rechtskracht komt voort uit het verdrag en nationale ratificatie, waardoor de verdragsstaten verplicht zijn tot naleving.

Voorbeelden van invloedrijke vredesverdragen zijn de Vrede van Westfalen (1648), die de Dertigjarige Oorlog beëindigde; het Verdrag van Versailles (1919) dat de voorwaarden na de Eerste Wereldoorlog vastlegde; en latere akkoorden zoals het Verdrag van Utrecht (1713) en meer recente verdragen zoals de Camp David-akkoorden (1978) tussen Israël en Egypte. Vredesverdragen leggen de basis voor stabiliteit en internationaal recht.

Zie ook: internationaal recht, oorlog en vrede, wapenstilstand.