voorzieningenniveau

Voorzieningenniveau is een term uit de Nederlandse publieke sector die het niveau van voorzieningen beschrijft dat aan inwoners wordt geboden door overheden, instellingen en aanbieders. Het geeft aan wat er mogelijk is binnen een beleidsterrein zoals zorg, maatschappelijke ondersteuning, wonen, onderwijs en openbare infrastructuur.

Het begrip wordt gebruikt in beleidsvorming, begrotingen en verantwoording. Het dient als referentiepunt voor wat collectief gegarandeerd of gestimuleerd wordt en voor welke doelgroep. Beleidsmakers bepalen een voorzieningenniveau op basis van wettelijke vereisten, haalbaarheid en politieke prioriteiten.

Het niveau kan verschillende vormen aannemen: kwaliteitseisen, beschikbaarheid, bereikbaarheid en capaciteit. Het kan variëren per doelgroep en per beleidsterrein. Soms gaat het om een wettelijk vastgelegd minimum, soms om beleidsdoelstellingen die verder gaan dan de wet. Aanbieders moeten doorgaans aan het niveau voldoen om te kunnen leveren en om financiering te ontvangen.

Voorbeelden zijn onder meer: in de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) en verwante regelingen kan het voorzieningenniveau betrekking hebben op het aantal uren huishoudelijke hulp, begeleiding of dagbesteding dat een cliënt ontvangt; in woningbouw kan het gaan om de mate van toegankelijkheid en aanpassing van woningen. Het doel is transparantie en verantwoording: het voorzieningenniveau biedt een aanknopingspunt om prestaties te toetsen en beleid waar nodig bij te stellen.