voorraadgroei

Voorraadgroei verwijst naar de verandering in de voorraad goederen die bedrijven aanhouden in opslag gedurende een periode. De voorraad kan worden gemeten naar waarde (monetaire omvang) of naar volume (aantal eenheden) en kan positief zijn (voorraadopbouw) of negatief (voorraadafbouw).

In macro-economische context maakt voorraadgroei deel uit van de zogeheten inventory investment, een component van het bruto binnenlands product (bbp). Een hogere voorraadgroei kan het bbp tijdelijk verhogen doordat nog geproduceerde goederen in de telling worden opgenomen, terwijl een daling juist een contragpositie kan hebben.

De gebruikelijke maatstaf is eindvoorraad minus beginvoorraad in de tijdsperiode, uitgedrukt in waarde of volume. Bij prijsveranderingen kan men inflatiegecorrigeerde (real) voorraadgroei berekenen door de waarde te corrigeren voor prijsstijgingen.

Belangrijke determinanten van voorraadgroei zijn verwachtingen over toekomstige vraag, productieplanning, schommelingen in vraag en aanbod, levertijden, opslagkosten en de beschikbaarheid van kapitaal. Onzekerheid of verstoringen in de toeleveringsketen kunnen leiden tot hogere of lagere voorraden, afhankelijk van hoe bedrijven reageren op risico’s en onzekerheid.

Een significante voorraadgroei kan duiden op anticipatie op hogere vraag of op productieonderbrekingen, en beïnvloedt daarmee economische activiteit en prijs- en productieplanning. Omgekeerd kan snelle voorraadafname wijzen op dalende vraag of op efficiëntere distributie en just-in-time-voorraadbeheer.

Toepassingen van voorraadgroei liggen op het gebied van bedrijfsanalyse en economisch beleid. Analisten koppelen voorraadgroei vaak aan trends in investeringen en bbp-volatiliteit, terwijl bedrijven voorraadbeheerstrategieën zoals Just-in-Time en veiligheidsvoorraden gebruiken om optimale niveaus te bepalen.