voorarmen

De voorarmen vormen het gebied van de ledemaat tussen elleboog en pols en bestaan uit twee lange botten: de radius en de ulna. Samen met het interosseuze membraan vormen zij een stabiele as voor beweging. De radius ligt aan de duimzijde en de ulna aan de pinkzijde. Proximaal articuleren radius en ulna met de humerus in het ellebooggewricht; distaal articuleren zij met de pols via de radiocarpale en distale radioulnare gewrichten. Een sleutelmechanisme van de voorarm is de mogelijkheid tot pronatie en supinatie, mogelijk gemaakt door deze botstructuur en de gewrichten tussen radius en ulna.

De voorarm is opgedeeld in twee anatomische compartimenten: een ventraal (flexor) en een dorsaal (extensor) compartiment. In het ventrale compartiment liggen de flexorpezen en de spieren die proneren, zoals flexor carpi radialis, flexor digitorum superficialis en profundus, en flexor pollicis longus. In het dorsale compartiment bevinden zich de extensoren en de supinator, zoals extensor carpi radialis longus en brevis, extensor digitorum en extensor pollicis longus en brevis. De interosseuze ruimte tussen radius en ulna speelt een belangrijke rol bij de beweging en stabiliteit van het onderarmgebied.

Zenuwen en bloedvaten: de voorarm wordt voornamelijk verzorgd door de nervus medianus en nervus ulnaris, met een belangrijke bijdrage van de nervus radialis. De motorische innervatie van de extensoren verloopt via de radiale zenuw; de anterior interosseous zenuw (tak van de nervus medianus) innerveert onder meer flexor pollicis longus, pronator quadratus en de radiale helft van flexor digitorum profundus. De ulnaire zenuw innerveert flexor carpi ulnaris en de ulnaire helft van flexor digitorum profundus. De bloedvoorziening vindt plaats via de arteria radialis en arteria ulnaris, aangevuld met de interosseïsche arteriën.

Functie: de voorarmen dragen bij aan pols- en handbewegingen, stabiliseren de hand bij grijpen en leveren bewegingen zoals pronatie en supinatie, waardoor kracht en precisie in de hand mogelijk zijn.

Klinische noties: veelvoorkomende letsels zijn fracturen van radius en ulna, zoals Monteggia-lezies (proximale ulnafractuur met dislocatie van de radiuskop) en Galeazzi-lezies (distale radiusfractuur met dislocatie van het distale radioulnare gewricht), en distale radiusfractuur (Colles). Letsels aan zenuwen kunnen leiden tot gevoelsstoornissen of motorische beperkingen in onderarm, pols en hand.