voedselcontactveiligheid

Voedselcontactveiligheid verwijst naar de veiligheid van materialen en voorwerpen die bedoeld zijn om in contact te komen met voedsel, met als doel te voorkomen dat stoffen uit het materiaal in het voedsel migreren en de gezondheid van consumenten schaden. Het concept omvat risico‑beoordeling, naleving van wettelijke eisen en traceerbaarheid van materialen en samenstellingen.

Tot de categorieën van voedselcontactmaterialen behoren plastics, metalen, keramiek, glas, papier en karton, coatings en textiel, evenals verpakkingen en serviesgoed. Ook actieve en intelligente verpakkingen vallen onder de noemer van voedselcontactveiligheid. De zorg ligt bij migratie van chemische stoffen, waaronder monomeren, additieven en bijproducten, naar het voedsel.

Het juridische kader op Europees niveau is voornamelijk vastgelegd in Regeling (EG) 1935/2004, die stelt dat materialen en voorwerpen die in contact komen met voedsel veilig moeten zijn, geen gezondheidsrisico mogen opleveren en voedsel niet mogen misleiden over eigenschappen. Fabrikanten moeten handelen volgens goede productiepraktijken (GMP) en een conformiteitsverklaring afleggen. Voor specifieke migratielimieten en algemene migratielimieten bestaan aanvullende maatregelen en contextuele regels. Risico‑beoordelingen over toevoegingen en migrerende stoffen worden doorgaans uitgevoerd door EFSA, waarna de EU en nationale toezichthouders regelgeving en toezicht bepalen. In de lidstaten, zoals Nederland, is de handhaving opgenomen in nationale handhavings- en Warenwetregels; NVWA en andere autoriteiten controleren naleving en kunnen producten in beslag nemen of recalls initiëren bij niet‑compliance.

Samengevat waarborgt voedselcontactveiligheid dat materialen die in contact komen met voedsel veilig zijn, conform de regelgeving en onder toezicht staan om consumenten te beschermen tegen ongewenste migratie van stof.