voedingszekerheid

Voedingszekerheid is de toestand waarin alle mensen op elk moment fysieke, economische en sociale toegang hebben tot voldoende, veilig en voedzaam voedsel dat aansluit bij hun voedingsbehoeften en voorkeuren, zodat zij een actief en gezond leven kunnen leiden. De vier kerncomponenten zijn beschikbaarheid, toegang, benutting en stabiliteit.

Beschikbaarheid verwijst naar de aanwezigheid van voldoende voedsel op nationaal en lokaal niveau, gedragen door productie, handel, voorraden en import. Regionale en seizoensgebonden verschillen en verstoringen in de voedselketen kunnen de beschikbaarheid beïnvloeden.

Toegang omvat de economische middelen om voedsel aan te schaffen, evenals de fysieke beschikbaarheid van markten en informatie. Armoede, hoge voedselprijzen, inkomensongelijkheid en conflicten beperken de toegang en ondermijnen zo de voedingszekerheid.

Benutting, of benutting, gaat over de mogelijkheid voedsel op een veilige en effectieve manier te consumeren en te benutten. Dit omvat voedselveiligheid, voedingskwaliteit, voedingsdiversiteit, en de rol van water, sanitaire voorzieningen en hygiëne voor opname van voedingsstoffen.

Stabiliteit betekent dat voedselzekerheid bestand blijft tegen schommelingen door seizoen, economische crises of langdurige rampscenario's. Buffers, robuuste infrastructuur, verzekering en diversificatie van voedselbronnen dragen bij aan stabiliteit.

Indicatoren en beleid: Indicatoren zoals de prevalentie van ondervoeding, kinderstunting en wasting, en de Food Insecurity Experience Scale (FIES) worden gebruikt in nationale en internationale rapportages, vaak gekoppeld aan SDG 2 en FAO-ramingen. Beleid omvat sociale bescherming, investeringen in landbouw en voedselvoorziening, voedselveiligheid en klimaatbestendige landbouw.