voedingsstandaards

Voedingsstandaards zijn richtlijnen die aangeven hoeveel energie en voedingsstoffen mensen dagelijks nodig hebben om gezond te blijven. Ze zijn bedoeld voor populatiegroepen en variëren naar leeftijd, geslacht, fysiologische toestand (zoals zwangerschap en borstvoeding) en soms activiteitsniveau. De standaarden vormen de basis voor het evalueren van voedingspatronen, het informeren van beleid en regelgeving, en voor voedingsinformatie zoals etikettering en fortificatie.

Een set referentiewaarden omvat onder meer de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid en vergelijkbare referenties, evenals grenzen voor maximale inname om nadelige effecten te voorkomen. Voor sommige voedingsstoffen bestaan er aanvullende waarden zoals adequate innames of bovengrenzen. Deze waarden dienen als maatstaf om te bepalen of een bevolking voldoende binnenkrijgt en waar nodig bij te sturen met voorlichtingscampagnes of herziening van producten.

Ontwikkeling en toepassing: nationale voedingsstandaards worden doorgaans opgesteld door gezondheidsautoriteiten en wetenschappelijke adviesraden. In de Europese Unie leveren EFSA en de lidstaten DRV-waarden en onderliggende methoden aan. In Nederland vertalen de Gezondheidsraad, RIVM en het Voedingscentrum deze Europese en internationale normen naar nationale aanbevelingen en praktische richtlijnen, zoals de Schijf van Vijf en voedingsvoorlichting.

Toepassingen en doel: ze worden gebruikt bij voedingsbeleid, openbare maaltijden in scholen en zorginstellingen, voedingslabeling, fortificatiebeleid en in voedingsonderzoek. Ze bieden een objectieve basis voor het beoordelen van diëten op populatieniveau en ondersteunen gezonde keuzes, zonder te moeten gelden als individuele medische diagnose.