verzekeringsvoorzieningen

Verzekeringsvoorzieningen zijn verplichtingen op de balans van een verzekeringsmaatschappij die zijn bedoeld om toekomstige verzekeringsverplichtingen te financieren. Ze vormen de technische reserves die nodig zijn om uitkeringen en gerelateerde kosten uit bestaande verzekeringspolissen te kunnen dekken, en om premies die nog niet verdiend zijn in balans te brengen met verwachte inkomsten en uitgaven.

De belangrijkste onderdelen van verzekeringsvoorzieningen zijn doorgaans de technische voorzieningen. Daaronder vallen onder meer de voorzieningen voor uitstaande en (nog) te melden claims, zoals IBNR- en casereserves, en de premievoorziening (onverdiende premies). Bij levensverzekeringen kunnen daarnaast voorzieningen bestaan voor de verwachte toekomstige uitkeringen en de bijbehorende beheerskosten. In bredere zin dienen deze voorzieningen ook om onzekerheden rond toekomstige kasstromen en risico’s te verwerken.

De bepaling van verzekeringsvoorzieningen gebeurt meestal op actuariële basis, met schattingen van toekomstige kasstromen, contante waardebepaling en, waar relevant, een risico-aanpassing. De reserves worden voortdurend getoetst en aangepast aan veranderende omstandigheden, zoals nieuwe schades, gewijzigde wet- en regelgeving of veranderingen in langsleefstijden en rentestanden. In de Europese praktijk staan verzekeringsvoorzieningen onder strikte regulering, bijvoorbeeld in relatie tot Solvency II en IFRS 17, die vereisen dat reserves realistisch, transparant en voldoende aangetoond zijn.

---