verzadigingswaarde

Verzadigingswaarde is een term uit de voedingswetenschap die verwijst naar de mate waarin een voedsel verzadiging oplevert en hongergevoel na een maaltijd uitgesteld wordt. In praktische termen geeft deze waarde aan hoe goed een product lang kan vullen en het moment of vooruitgang van de volgende eetdrang beïnvloedt. Verzadigingswaarde wordt vaak gebruikt om verschillende voedingsmiddelen met elkaar te vergelijken op hun vermogen om de eetlust te beheersen.

De bepaling van verzadigingswaarde gebeurt op verschillende manieren. Een veelvoorkomende aanpak is het meten van de proefpersonen’ latere voedselinname of de tijd tot de volgende maaltijd nadat een vaste portie van een product is gegeten. Daarnaast worden subjective hunger ratings gebruikt met visuele beoordelingsschalen om veranderingen in honger te kwantificeren. In sommige studies wordt ook verwezen naar een verzadigingsindex of vergelijkbare maatstaven die voedsel verhoudt ten opzichte van referentieproducten. Praktisch wordt verzadigingswaarde beïnvloed door factoren zoals energiedichtheid, eiwitsamenstelling, vezel- en vochtgehalte, textuur, en of het voedsel als vloeistof of vaste vorm wordt geconsumeerd.

Toepassingen van verzadigingswaarde liggen vooral in voedingsonderzoek, productontwikkeling en diëtetiek, waar men voedsel zo kan ontwerpen dat het langer verzadigt en mogelijk bijdraagt aan gewichtsbeheersing. De interpretatie van verzadigingswaarde is afhankelijk van methoden en context, en er is variabiliteit tussen individuen en omstandigheden, waardoor directe vergelijkingen tussen studies voorzichtig moeten worden gemaakt. Zie ook verzadiging, eetlust en voedingsonderzoek.