verwantschapsadoptie

Verwantschapsadoptie is een vorm van adoptie waarbij de adopter een verwant is van het kind, zoals een (groot)ouder, oom, tante of een andere nauwe familierelatie. Bij deze adoptie treedt de adoptieve ouder juridisch op als ouder van het kind, en worden de ouderlijke bevoegdheden en plichten overgenomen van de geboortouders. Het doel is meestal om het kind in een vertrouwd gezin met familiebanden te laten opgroeien, terwijl de banden met de biologische familie zoveel mogelijk behouden blijven.

Doel en context: Verwantschapsadoptie wordt vaak toegepast wanneer een kind niet bij de biologische ouders kan wonen maar wel binnen de familie kan blijven, bijvoorbeeld na zorg of pleegzorg. Het sluit aan bij het idee dat het kind het liefst in een familieomgeving opgroeit met continuïteit in relaties en erfelijkheid. Het behoud van familiebanden kan een belangrijke overweging zijn bij de keuze voor deze vorm van adoptie.

Procedure en voorwaarden: De procedure verloopt via de rechter (familie- of adoptierechtbank) en vereist vaak een sociaal onderzoek door jeugdzorg of een adoptie-instelling en advies aan de rechter. Toestemming van de biologische ouders is meestal vereist, tenzij de ouderlijke macht is beëindigd of er voldoende sprake is van het belang van het kind. Het kind heeft in veel gevallen ook een stem, afhankelijk van leeftijd en rijpheid. Het oordeel van de rechter is gericht op het welzijn en de stabiliteit van het gezin.

Gevolgen en juridische effecten: Na toestemming ontstaat een nieuwe juridische ouder-kindrelatie tussen de adoptieve ouder en het kind. De adoptie beëindigt of wijzigt de ouderlijke macht van de biologische ouders en regelt de opvoeding en voogdij. Het kind krijgt de rechten en plichten van een kind van de adoptieve ouder, inclusief mogelijke wijzigingen in erf- en familieverbanden. De relatie met de biologische familie kan voortzetten buiten de juridische structuur.