vervormingsgraad

Vervormingsgraad is een maatstaf voor de mate waarin een materiaal of structuur is vervormd ten opzichte van zijn oorspronkelijke vorm. In de mechanica van materialen wordt vervorming doorgaans uitgedrukt als een dimensionless verhouding van de verandering in afmetingen ten opzichte van de oorspronkelijke afmetingen, bijvoorbeeld ΔL/L0.

Er bestaan meerdere definities van vervorming. De meest gebruikelijke is de engineering ofparate strain ε = ΔL/L0, waarbij ΔL de lengteverandering is en L0 de oorspronkelijke lengte. Een nauwkeurigere weergave onder hoge vervorming is de ware strain ε_true = ln(L/L0). Ook volumetrische vervorming kan worden gedefinieerd, bijvoorbeeld ε_V = ΔV/V0, maar die wordt minder vaak in standaard trekproeven gebruikt.

Metingen van de vervormingsgraad gebeuren meestal tijdens proefopstellingen zoals trek- of compressieproeven. Voorbeelden van meetmethoden zijn extensometers, rekstroken (strain gauges) en digitale beeldcorrelatie (DIC). De resultaten worden doorgaans gepresenteerd als een dimensionless getal of als een percentage: ε of 100×ε percent.

Interpretatie en toepassingen: de vervormingsgraad geeft inzicht in het vermogen van een materiaal om te vervormen voordat het faalt of een blijvende vormverandering ondergaat. Dit is relevant voor ductiliteit en tikkende belastbaarheid, evenals voor ontwerpveiligheid en kwaliteitscontrole. Verschillen tussen elastische en plastische vervorming bepalen of een vervorming tijdelijk is of permanent blijft.

Gerelateerde concepten zijn onder andere verlenging, yield- en treksterkte, Young’s modulus en ductiliteit.