vervoerswijze

Vervoerswijze is de wijze waarop personen of goederen zich van A naar B bewegen. In transportbeleid en verkeerskunde verwijst de term naar de keuze voor een bepaald vervoermiddel of een combinatie daarvan. Veelvoorkomende vervoerswijzen zijn onder meer de auto, de fiets, het openbaar vervoer (bus, tram, metro, trein), de motorfiets, wandelen en het vliegen of varen voor lange afstanden. Voor goederenvervoer spreekt men eveneens van verschillende vervoerswijzen, zoals wegvervoer, railvervoer, scheepvaart en luchtvracht, vaak in combinatie binnen multimodaal transport.

Verdeeld naar doelgroep worden vervoerswijzen vaak onderverdeeld in individuele (auto, fiets, scooter, te voet) en collectieve opties (bus, tram, metro, trein). Een multimodale aanpak combineert meerdere wijzen om vraag en aanbod op elkaar af te stemmen en knelpunten te spreiden.

Bij de keuze voor een vervoerswijze spelen factoren als reistijd, kosten, comfort, veiligheid, betrouwbaarheid, beschikbaarheid en milieu-impact een rol. Beleidsdoelen zoals versterking van openbaar vervoer, bevordering van fietsen, verkeersveiligheid en CO2-reductie beïnvloeden welke vervoerswijzen in een gebied worden gestimuleerd of ontmoedigd. In veel steden is de toegankelijkheid voor minder validen en de verbinding tussen verschillende vervoerswijzen bepalend voor de effectiviteit van een systeem.

Samengevat beschrijven vervoerswijzen de beschikbare mogelijkheden om mensen of goederen te verplaatsen. Ze vormen een kernpunt in planvorming, dataregistratie en evaluatie van transportbeleid, en bepalen uiteindelijk de leefbaarheid en economische efficiëntie van een regio.