Home

verslagleggingsstandaarden

Verslagleggingsstandaarden vormen een geheel van richtlijnen en criteria die organisaties hanteren bij het opstellen en presenteren van rapportages. Ze bestrijken doorgaans financiële verslagen en kunnen ook betrekking hebben op duurzaamheids- of governance-rapportages. Het doel is betrouwbare, vergelijkbare en tijdige informatie te bieden aan gebruikers zoals investeerders, kredietverstrekkers en toezichthouders.

De omvang en vorm van verslaglegging variëren per jurisdictie en sector. Internationale standaarden zoals IFRS (International

Belangrijke organisaties en ontwikkeling: onder de belangrijkste auteurs bevinden zich de IFRS Foundation en de IASB

Toepassing en toezicht: organisaties moeten verslagleggingsstandaarden toepassen bij het opstellen van jaarrekeningen en andere rapporten. Externe

Knelpunten en kritiek: de standaarden bestaan uit complexe regels die professionele oordeelsvorming vereisen. Implementatiekosten en aanpassingen

Zie ook: financiële verslaggeving, duurzaamheidverslaggeving, verslaggevingsregels per land.

Financial
Reporting
Standards)
worden
op
mondiaal
niveau
toegepast,
terwijl
veel
landen
ook
nationale
systemen
kennen,
zoals
de
Richtlijnen
voor
de
Jaarverslaggeving
(RJ)
in
Nederland.
Een
onderneming
kan
kiezen
voor
IFRS
of
RJ/individuele
lokale
regels,
afhankelijk
van
factoren
als
beursgang,
grootte
en
voorschriften.
In
de
praktijk
volgen
veel
beursgenoteerde
ondernemingen
IFRS,
terwijl
kleinere
entiteiten
soms
RJ
of
lokale
regels
toepassen.
(International
Accounting
Standards
Board),
die
IFRS
ontwikkelen.
In
Nederland
verzorgt
de
Raad
voor
de
Jaarverslaggeving
(RJ)
de
Nederlandse
Richtlijnen
voor
de
Jaarverslaggeving.
Voor
duurzaamheids-
en
niet-financiële
verslaggeving
bestaan
naast
IFRS
aanvullende
frameworks
zoals
GRI
of
ISSB/SASB,
die
vaak
nationaal
of
sectorafhankelijk
toegepast
worden
en
minder
bindend
zijn
dan
financiële
standaarden.
auditors
controleren
de
naleving
en
bieden
assurance.
Regelgeving
en
beursregels
bepalen
meestal
welke
standaarden
gelden,
met
als
doel
vergelijkbaarheid
tussen
bedrijven
en
over
tijd.
bij
veranderende
normen
kunnen
aanzienlijk
zijn,
en
toezicht
en
handhaving
variëren
per
rechtsgebied.