veiligheidsregimes

Veiligheidsregimes verwijzen naar samenhangende verzamelingen regels, instellingen en praktijken die erop gericht zijn schade te voorkomen, mensen en het milieu te beschermen, en de betrouwbare werking van systemen te waarborgen. Ze ontstaan uit risicobeoordeling en beleidsdoelstellingen en bestaan uit juridische, normatieve en technische componenten. Een effectief veiligheidsregime streeft naar een afweging tussen veiligheid, privacy en kosten, en vereist toezicht en handhaving.

De belangrijkste onderdelen zijn onder meer: governance en toezichthouders, regelgeving en normen, operationele procedures en technische controles, training en veiligheidscultuur, meldings- en verantwoordingslijnen, audits en verificatie, incident- en herstelplanning, en mechanismen voor voortdurende verbetering.

Toepassingscategorieën omvatten onder meer nucleaire veiligheid, luchtvaartveiligheid, arbeidsveiligheid, gezondheidszorgveiligheid, cyberveiligheid, milieuveiligheid en financiële risico-regulering. Elk regime definieert verantwoordelijkheden, legt vereisten vast, en stelt inspecties en sancties vast om naleving te waarborgen.

Effectiviteit hangt af van duidelijke mandaten, voldoende middelen, een cultuur van veiligheid en transparante verantwoording, evenals samenwerking op nationaal en internationaal niveau en mechanismen voor aanpassing aan veranderende dreigingen en technologieën.