Home

vaatbeschadiging

Vaatbeschadiging is schade aan bloedvaten, waaronder slagaders, aders en haarvaten. De aandoening kan leiden tot verminderde doorbloeding, weefselschade of bloeding, afhankelijk van de aard en de locatie van de beschadiging. Vaatbeschadiging kan acuut optreden na trauma, operatie of infectie, of chronisch ontstaan als gevolg van lang bestaande aandoeningen zoals atherosclerose, hypertensie, diabetes mellitus of ontstekingsziekten van de vaten (vasculitis).

Vormen en lokalisatie: Arterieel, veneus of microvasculair; kan voorkomen in het hart, de hersenen, de benen

Diagnostiek: Gebaseerd op anamnese, lichamelijk onderzoek en beeldvorming. Doppler/duplex-ultrasound is vaak eerste stap; CT-angiografie en MR-angiografie

Behandeling: Afhankelijk van oorzaak en situatie. Behandelen van de onderliggende aandoening (bloeddruk, suiker, lipiden); antitrombotische therapie

Prognose en preventie: De uitkomst hangt af van oorzaak, locatie en tijdigheid van behandeling. Preventie omvat

of
de
retina,
maar
ook
in
organen
zoals
de
nieren
of
darmen.
De
klinische
presentatie
varieert
van
pijn
en
ischemie
tot
zwelling,
bleke
of
blauwe
verkleuring
en
in
ernstige
gevallen
bloeding
of
necrose.
leveren
gedetailleerde
beelden;
conventionele
angiografie
kan
diagnostiek
combineren
met
behandeling.
Laboratoriumtests
kunnen
ontstekingsmarkers,
lipidenniveaus,
glucose-
en
nierfunctie
evalueren.
bij
risico
op
trombose;
endovasculaire
procedures
zoals
angioplastie
en
stentplaatsing
of
bypasschirurgie
bij
significante
vernauwingen
of
occlusies.
Complicaties
zoals
ischemie
of
weefselschade
vereisen
doelgerichte
zorg.
leefstijlaanpassingen,
risicofactorbeheersing
(rookstop,
bloeddruk,
bloedglucose,
cholesterol)
en
regelmatige
monitoring
bij
hoog-risico­groepen.