uitvoeringsklasse

Uitvoeringsklasse is een term die in verschillende vakgebieden wordt gebruikt om aan te geven hoe een beoogde uitvoering van een taak, proces of product is ingericht en aangestuurd. Het vormt een classificatie die samen met normen en controles bepaalt welke mate van implementatie of verificatie vereist is voordat een resultaat kan worden geaccepteerd.

In de techniek en productontwikkeling wordt de uitvoeringsklasse vaak gebruikt om aan te geven welke eisen gelden op het gebied van uitvoering, betrouwbaarheid, onderhoud en veiligheid. Klassen worden vaak aangeduid met letters of cijfers (bijv. Klasse A, B, C), waarbij hogere klassen doorgaans strengere eisen impliceren. De toekenning gebeurt door de opdrachtgever, een ontwerper, of een certificerende instantie op basis van normen en risicobeoordelingen.

In ICT en software worden uitvoeringsklassen soms gebruikt om onderscheid te maken tussen omgevingen of fases van uitvoering: ontwikkeling, testen, acceptatie en productie. Ook kan het verwijzen naar de mate van functionaliteit of borging die aan een systeem is toegewezen voordat het in gebruik wordt genomen.

In regelgeving en aanbesteding kan de uitvoeringsklasse contractueel of wettelijk zijn vastgelegd om te bepalen welke documenten, kwalificaties, tests en controlepunten vereist zijn voor een uitvoering.

Zie ook: normen, classificatie, kwaliteitszorg.