Home

uitkristallisatie

Uitkristallisatie is een scheidings- en zuiveringsproces waarin een opgeloste stof uit een oplossing kristalliseert en als vaste kristallen uit de vloeistof wordt gescheiden. Het proces wordt veel toegepast om chemische verbindingen, farmaceutische ingrediënten en analytische reagens te zuiveren.

Het ontstaan van kristallen treedt op bij oversaturatedheid, die kan ontstaan door afkoeling, verdamping van het

Veelgebruikte methoden zijn: langzame afkoeling van een verzadigde oplossing, gecontroleerde verdamping van het oplosmiddel, en het

Factoren die de uitkristallisatie beïnvloeden zijn onder meer de keuze van oplosmiddel, temperatuurprofiel, zuiverheid van de

Toepassingen van uitkristallisatie omvatten de zuivering en isolatie van actieve ingrediënten in de farmaceutische industrie, de

oplosmiddel
of
toevoeging
van
een
minder
oplosbaar
oplosmiddel
(antisolvent).
Eerst
vindt
nucleatie
plaats,
gevolgd
door
groei
van
kristallen
op
kiempunten.
De
snelheid
van
afkoeling
of
verdamping
bepaalt
de
grootte
en
orde
van
de
kristallen;
langzame
afkoeling
leidt
meestal
tot
grotere,
meer
regelmatige
kristallen,
terwijl
snelle
afzetting
tot
kleinere
kristallen
en
mogelijk
meer
verontreinigingen
kan
leiden.
toevoegen
van
een
antisolvent
of
een
tweede
oplosmiddel
waardoor
de
stof
uitkristalliseert.
Recrystallisatie
kan
ook
worden
toegepast
om
reeds
gevormde
kristallen
verder
te
zuiveren.
Belangrijk
is
het
beheersen
van
het
zout-
en
verontreinigingsniveau
in
de
oplossing
en
het
vermijden
van
schommelingen
die
kiemvorming
stimuleren.
oplossing,
pH
en
de
aanwezigheid
van
kiemkristallen.
Ook
de
kristalstructuur
en
de
interacties
tussen
moleculen
spelen
een
rol.
Een
gecontroleerde
kristallisatie
levert
meestal
betere
kristalgroei
en
een
hogere
zuiverheid
op.
scheiding
en
zuivering
van
synthetische
verbindingen
en
analyses
in
analytische
chemie.