toegankelijkheidseisen

Toegankelijkheidseisen zijn vereisten die ervoor zorgen dat producten, diensten en omgevingen toegankelijk en bruikbaar zijn voor zo veel mogelijk mensen, met inbegrip van personen met lichamelijke, zintuiglijke of cognitieve beperkingen. Ze dragen bij aan gelijke kansen en onafhankelijk gebruik van voorzieningen in het dagelijks leven, werk en overheid.

Deze eisen bestrijken verschillende domeinen: de fysieke omgeving (gebouwen, openbare ruimten, openbaar vervoer); digitale toegankelijkheid (websites, mobiele apps, software, elektronische documenten); en communicatieve toegankelijkheid (alternatieve formaten zoals tekstalternatieven, braille, ondertiteling, gebareninterpretatie). Ook dienstverlening en informatievoorziening vallen onder toegankelijkheidseisen, omdat vraag en antwoord voor iedereen beschikbaar moeten zijn.

In de digitale ruimte zijn de principes van WCAG richtinggevend: waarneembaar, bedienbaar, begrijpelijk en robuust. Wereldwijd is WCAG een belangrijke referentie en wordt in de Europese Unie aangevuld met specifieke normen zoals EN 301 549 voor ICT-toegankelijkheid. Regionale en nationale regels kunnen aanvullende eisen stellen, bijvoorbeeld voor overheden en publieke diensten. Bouw- en infrastructuurregelgeving bevat vaak eisen aan fysieke toegankelijkheid, zoals hellingen, lifttoegang, traploze routes en duidelijke bewegwijzering.

Organisaties die aan toegankelijkheid willen voldoen, voeren vaak beoordeling en testing uit met gebruikers met diverse beperkingen, maken ontwerpkeuzes die universeler bruikbaar zijn, leveren alternatieve informatiestructuren en zorgen voor onderhoud en updates. Naleving kan verplicht zijn voor overheidsinstellingen en, afhankelijk van de jurisdictie, ook voor bedrijven en publieke diensten.

Kortom, toegankelijke eisen streven naar gelijke toegang en gebruiksgemak voor iedereen, met aandacht voor zowel digitale als fysieke omgevingen.