terugdrukregelaars

Terugdrukregelaars zijn kleppen die in een leidingnetwerk worden geplaatst om de druk aan de upstream-zijde te regelen en constant te houden. Ze handhaven een vast instelpunt door overtollig debiet af te voeren naar de downstream-zijde of naar een vent, zodat de druk vóór de regelaar niet hoger wordt dan gewenst. Ze worden vaak toegepast in zowel gas- als vloeistofcircuits en dienen onder meer om procesvoering, metingen en instrumentatiesystemen stabiel te houden.

Werking en principes: terugdrukregelaars kunnen direct-werkend of pilot-gestuurd zijn. Een direct-werkende regelaar gebruikt een veer of een mechanisme dat direct reageert op de opgetekende druk voorop. Een pilot-gestuurde uitvoering gebruikt een kleiner controlling ventiel en een pilotleiding om de juiste openingsgraad van de hoofdklep te bepalen. Het regelt de upstreamdruk door de klep zodanig te openen of te sluiten dat de gewenste druk op het instelpunt blijft, meestal bij een minimale drukdifferentieel tussen inlet en outlet.

Constructie en uitvoering: belangrijkste onderdelen zijn het regelaarlichaam met vloeistraten, de klep- of zitvulling, een veer en meestal een aanstellerschroef of -klep voor het instellen van het setpoint. Bij pilot-gestuurde modellen kan een separate regelkamer en proefleiding aanwezig zijn. Veelvoorkomende materialen zijn roestvast staal, messing of kunststof, afhankelijk van media en temperatuur.

Toepassingen en selectiemaatregelen: terugdrukregelaars worden veel gebruikt in gastoevoer, chemicaliën, waterbehandeling en procesafdelingen om consistente upstreamdruk te waarborgen, instrumenten te beschermen en parametercontrole mogelijk te maken. Bij selectie spelen setpoint, debietcapaciteit (Cv), maximale en minimale druk, compatibiliteit met media en omgevingsomstandigheden een rol, evenals onderhouds- en kalibratiebehoeften. Ze zijn geen vervanging voor veiligheidsdrukontlasters; voor bescherming tegen overdruk blijven aparte beveiligingselementen nodig.