taalwetenschappelijk

Taalwetenschap is de wetenschappelijke studie van taal, waaronder de descriptieve beschrijving van talen, taalverwerving en taalgebruik. Het bijvoeglijk naamwoord 'taalwetenschappelijk' verwijst naar zaken die met taalwetenschap te maken hebben, bijvoorbeeld een 'taalwetenschappelijke analyse' of een 'taalwetenschappelijke theorie'.

De discipline onderzoekt taal als systeem en als sociaal verschijnsel. Dit omvat klanken en klanksystemen (fonetiek en fonologie), woordvorming (morfologie), zinsbouw (syntaxis) en betekenis (semantiek en pragmatiek). Daarnaast bestudeert men taalvariatie en -verandering (sociolinguïstiek, historische taalkunde) en taalverwerving en taalgebruik (psycholinguïstiek). Toegepaste subvelden zijn computationele taalkunde, corpuslinguïstiek en neurolinguïstiek.

Methoden variëren van beschrijvende analyses en veldwerk tot experimentele studies, corpusonderzoek en computergestuurde modellering. Het vakgebied combineert data-gedreven benaderingen met theorieën om vragen te beantwoorden over hoe talen zijn opgebouwd, hoe mensen taal leren en hoe taal in communicatie functioneert.

Historisch gezien heeft taalkunde zich ontwikkeld van vroegere beschouwingen naar meer gestructureerde benaderingen, waaronder structurele theorieën en, vanaf de tweede helft van de twintigste eeuw, de generatieve grammatica van Noam Chomsky. Sindsdien heeft de discipline zich verder ontwikkeld met interdisciplinair onderzoek, waaronder cognitieve linguïstiek en neurolinguïstiek, en met toepassingen op taalonderwijs, taalbeleid, spraaktechnologie en het analyseren van taaldiversiteit en -vermogen.