suburbanisatie

Suburbanisatie is het proces waarbij bevolkingsgroepen en economische activiteiten zich overheersend verplaatsen van stedelijke centra naar de randgebieden van een metropool, waardoor uitgestrekte buitenwijken ontstaan. Het gaat om verplaatsing van bewoning, maar ook van functies zoals bedrijven en kantoren, die zich verplaatsen naar de periferie of langs verkeersaders. Het proces gaat vaak gepaard met toenemende autogebruik en verbeterde vervoersinfrastructuur, waardoor dagelijkse verplaatsingen minder afhankelijk zijn van wonen dichtbij werk.

Oorzaken zijn onder meer hogere woningwaarde en ruimtelijke voorstellen in centra, de wens naar gezinsvriendelijke woonomstandigheden, meer leefruimte en lagere woningprijzen in de randzones, gecombineerd met economische groei en toegankelijkheid via weg- en railverbindingen. Beleidskeuzes, zoals stedelijke planning en beschikbaarheid van bouwgrond, spelen eveneens een belangrijke rol.

Gevolgen zijn onder meer urban sprawl en verandering in de demografie en economie van steden; druk op infrastructuur en openbaar vervoer op de periferie; toenemende sociale en economische segregatie tussen centrumsbewoners en nieuwere buitenwijken; veranderingen in belastingen en gemeentelijke inkomsten, en milieubelastingen door landgebruik en verkeersbewegingen. Suburbanisatie varieert per land: in veel Europese landen is het gekoppeld aan ruimtelijke planning en hervestiging, in Noord-Amerika en Australië sterker auto-gebonden en gericht op edge cities; in sommige regio’s wordt het gevolgd door herverdeling of hervorming van stedelijke centra.

Beleidsreacties richten zich op verdichting van bestaand gebied, betere verbindingen en gericht bouwen in de stad, en duurzame mobiliteit om de negatieve effecten te beperken.