subhoofdstukken

Subhoofdstukken zijn een niveau van koppen binnen een hoofdstuk die een tekst in kleinere eenheden verdeelt. Ze dienen om een onderwerp stapsgewijs te structureren en zo de leesbaarheid en het begrip te verbeteren. Het begrip is gebruikelijk in lange Nederlandse publicaties zoals boeken, rapporten en proefschriften.

Structuur en nummering: Subhoofdstukken krijgen doorgaans een genummerde aanduiding zoals 1.1, 1.2 of 2.3.1, waarmee de hiërarchie van hoofdstuk, subhoofdstuk en eventueel sub-subhoofdstuk wordt aangegeven. De titels van subhoofdstukken zijn kort en informatief en de nummering moet consistent zijn zodat een inhoudsopgave betrouwbaar kan worden opgebouwd.

Opmaak en toegankelijkheid: Koppen bepalen de structuur en moeten semantisch genest zijn in digitale documenten, zodat hulpmiddelen de hiërarchie kunnen volgen. Visuele opmaak (vet, grotere lettergrootte) moet consistent zijn met de kopniveau en geen verwarring veroorzaken.

Gebruik en best practices: Beperk het aantal niveaus tot wat noodzakelijk is; behandel per subhoofdstuk één hoofdthema; gebruik overgangszinnen om de logische volgorde te onderhouden; genereer automatisch een inhoudsopgave waar mogelijk.

Terminologie: Subhoofdstuk is in het Nederlands een tussenlaag tussen hoofdstuk en paragraaf en is soms ook bekend als subgedeelte of subsectie, afhankelijk van de stijlgids. Subhoofdstukken helpen bij het organiseren van argumenten, analyses en stellingnamen.