spierbuiken

Spierbuiken zijn het centrale, vlezige gedeelte van skeletspieren, gelegen tussen de aanhechtingen via pezen. Dit deel bevat de meeste contractiele vezels en levert de kracht die via de pezen op het skelet wordt overgebracht.

Structuur: Een spier bestaat uit spiervezels die in bundels liggen, de fascicles. Deze fascicles en vezels worden omgeven door bindweefsel: endomysium, perimysium en epimysium. Binnen de spierbuik vindt de contractie plaats via sarcomeren in de myofibrillen, die samen zorgen voor de samentrekking van de spier.

Variatie en ontwikkeling: De lengte en omvang van de spierbuik verschillen per spier en tussen mensen, en kunnen toenemen door krachttraining, wat hypertrofie wordt genoemd. De verhouding tussen spierbuik en pezen beïnvloedt mede de beweging en het bewegingsbereik van het gewricht waarin de spier actief is.

Klinische aspecten: De spierbuik is vaak het getroffen gebied bij spierverrekking en contusie. Bij overmatige rek of impact kunnen deze blessures pijn, zwelling en verminderde functionaliteit veroorzaken en vraagt meestal om rust en revalidatie.

Etymologie: Het woord spierbuik is afgeleid van spier (muscle) en buik (belly). Spierbuiken is het meervoud.

Zie ook: spier, pees, fascia, hypertrofie, verrekking.