spanningsgebaseerde

Spanningsgebaseerde is een bijvoeglijk naamwoord dat aangeeft dat een systeem, meting of proces gebaseerd is op de elektrische spanning als belangrijkste variabele. In de elektrotechniek en instrumentatie verwijst de term meestal naar signalen, sensoren en regelingen waarbij spanning de uitgangs- of invoervariabele is.

Spanningssignalen zijn doorgaans makkelijk te verwerken in elektronische schakelingen: sensoren leveren vaak een spanningsoutput (0–5 V of 0–10 V), die direct kan worden toegepast op analoge ingangen van een microcontroller of data-acquisitiesysteem. Bij spanningsgebaseerde oplossingen worden vaak spanningsconditionering toegepast, zoals versterking, filtratie en referenties.

Toepassingsgebieden zijn onder meer sensorinterfaces, regel- en controlesystemen en meetapparatuur. Voordelen van spanningsgebaseerde benaderingen zijn onder meer eenvoudige interfacing, weinig draden en componenten, en een relatief eenvoudige schaalbaarheid. Nadelen zijn gevoeligheid voor aardlussen, variaties in voedingsbron en referenties, en beperkte precisie zonder adequate kalibratie en ruisbeperking.

Ontwerpers kiezen vaak voor spanningsgebaseerde oplossingen wanneer snelheid en eenvoud vereist zijn en wanneer het spanningsbereik en de ruiscontrole beheersbaar zijn. In vergelijking met stroomgebaseerde sensing vereist spanningsgebaseerde detectie doorgaans minder stroom, maar kan minder robuust zijn bij bronnen met lage impedantie en bij beperkte galvanische scheiding.

Zie ook sensorinterface, signaalconditionering en analoog-naar-digitaal omzetting.