slibbehandeling

Slibbehandeling is het gedeelte van waterzuivering dat zich bezighoudt met het verwerken van het slib dat vrijkomt bij de behandeling van afvalwater. Het doel is het volume te verminderen, de stabiliteit te verhogen en geuroverlast en gezondheidsrisico's te beperken, terwijl waar mogelijk energie en nutriënten teruggewonnen worden. Slib bevat organische stof, water en vaste fracties die na zuivering overblijven.

Typische stappen zijn indikken, stabilisatie, ontwatering en, indien nodig, droging of pelletisering. Indikken verhoogt de solids-concentratie en maakt verdere verwerking efficiënter. Stabilisatie kan anaerobe digestie (vaak met biogasproductie) of aerobe behandeling omvatten en vermindert organische stof en ziekteverwekkers, terwijl geuren worden verminderd. Ontwatering gebeurt mechanisch via centrifuges, belt-pressen of filterpersen en verlaagt het watergehalte tot rond 20-30% vaste stof. Conditioning met polymeren en/of kalk verbetert het ontwateringsrendement. Daarna kan drooging plaatsvinden via thermische of andere droogmethoden en mogelijk pelletisering of compostering voor opslag of gebruik.

Het eindproduct kan biosolids zijn die onder strikte voorzorgsmaatregelen op landbouwgrond mogen worden aangewend, afhankelijk van kwaliteit en regelgeving. Een belangrijk deel van moderne slibbehandeling is energieterugwinning: biogas uit anaerobe digestie kan worden gebruikt voor warmte en elektriciteitsopwekking. Daarnaast kunnen nutriënten zoals stikstof en fosfor worden teruggewonnen, bijvoorbeeld via digestaattoepassing of struvietvorming.

Regelgeving en milieuaspecten: slib moet voldoen aan wettelijke normen en richtlijnen (in de EU bijv. Sludge Richtlijn 86/278/EEC en nationale regels). Slibbehandeling kan geur, emissies en residuen opleveren; passende behandeling, monitoring en opslag zijn noodzakelijk om milieurisico's te beperken.