signaalniveau

Signaalniveau is de grootte van een elektrisch of optisch signaal op een bepaald punt in een systeem, meestal uitgedrukt als spanning, vermogen of decibelwaarden ten opzichte van een referentie. De referentie bepaalt wat als het 0-niveau geldt en welke signaalsterkte als normaal wordt beschouwd.

Veel gebruikte eenheden en referenties zijn V RMS, W of decibelwaarden zoals dBV, dBu, dBm en dBFS. 0 dBV komt overeen met een spanning van 1 volt RMS; 0 dBu ligt rond 0,775 volt RMS. In analoge audio wordt professioneel signaalniveau vaak genomen op +4 dBu (ongeveer 1,23 V RMS), terwijl consumentenelektronica doorgaans op −10 dBV werkt (ongeveer 0,316 V RMS). In digitale systemen bepaalt 0 dBFS het maximale signaal; elk niveau onder 0 dBFS heeft digitale headroom. In optische systemen wordt signaalniveau vaak uitgedrukt in dBm bij de ontvangende ingang.

Toepassingen en belang: Een geschikt signaalniveau zorgt voor een goede signaal-ruisverhouding, voldoende headroom en minimale vervorming. Te laag niveau verhoogt de relatieve ruis, terwijl te hoog niveau clipping en distorsie veroorzaakt. In RF- en telecommunicatienetwerken beïnvloedt het signaalniveau de gevoeligheid van ontvangers en de lineariteit van versterkers, doorgaans gemeten in dBm of dBW en afgestemd op impedantie (bijv. 50 ohm of 75 ohm). In optische communicatie wordt het signaalniveau bij de receiver input uitgedrukt in dBm.

Metingen en normen: Signaalniveau wordt gemeten met instrumenten zoals een multimeter, oscilloscoop of spectrumanalyzer. Belangrijke overwegingen zijn calibratie en impedantie matching om vergelijkbare metingen te waarborgen.