servicegeoriënteerde

Servicegeoriënteerde verwijst naar een ontwerpfilosofie en architectuurprincipe waarbij software wordt opgebouwd uit losse, onafhankelijke diensten die via goed gedefinieerde interfaces communiceren. Elke dienst encapsuleert een specifieke bedrijfsfunctie en kan onafhankelijk worden ontwikkeld, getest en ingezet. Doel is om flexibiliteit, herbruikbaarheid en interoperabiliteit tussen systemen te vergroten.

Kenmerken zijn onder meer losgekoppelde componenten, contractgebaseerde communicatie en de mogelijkheid om diensten samen te stellen tot steeds nieuwe functionaliteit. Interfaces definiëren wat een dienst levert en welke voorwaarden (contracten) gelden voor gebruik. Dienstdiscoverability, standaard communicatiemodellen en governance zijn vaak onderdeel van de aanpak. Dienstcommunicatie kan plaatsvinden via verschillende protocollen en formaten, zoals RESTful of SOAP-webdiensten, en via gestructureerde berichten zoals XML of JSON.

In de praktijk gaat de term vaak samen met servicegeoriënteerde architectuur (SOA), waarbij diensten via netwerken samenwerken en worden gebundeld in infrastructuren zoals een Enterprise Service Bus (ESB) of orkestraties. Technologieën omvatten onder meer REST, SOAP en beschrijvende talen zoals WSDL of OpenAPI. Microservices wordt vaak beschouwd als een hedendaagse evolutie van deze filosofie, met nog meer autonomie per dienst en kleinere scope.

Voordelen zijn onder meer betere interoperabiliteit tussen systemen geschreven in verschillende talen, grotere wendbaarheid bij veranderingsvraagstukken en schaalbaarheid doordat lasten kunnen worden verdeeld. Nadelen zijn complexiteit van governance, hogere latency door inter-dienstcommunicatie en veiligheids- en transactie-uitdagingen. Toepassingsgebieden omvatten bedrijfsintegratie, ERP-omgevingen en cloud-native toepassingen waar meerdere systemen efficiënt moeten samenwerken.