schuifschakelaar

Een schuifschakelaar is een handmatig bediend elektrisch schakelapparaat waarbij de verbinding tussen contacten wordt gewijzigd door een schuif die langs een reeks contacten beweegt. De schuif maakt of verbreekt verbindingen afhankelijk van zijn positie, waardoor een circuit in- of uitgeschakeld kan worden of tussen verschillende circuits wordt gekozen. Schuifschakelaars worden toegepast in een breed scala aan elektronische en elektrische apparaten.

Typen en polen: Er bestaan verschillende configuraties met betrekking tot het aantal polen en standen. Veelvoorkomende types zijn SPST (1-Polig, 2-stand) voor eenvoudige aan/uit-besturing; SPDT (1-polig, 2-uitslagen) met een gemeenschappelijke aansluiting en twee mogelijke verbindingen; DPDT (2-polig) met twee onafhankelijke schakelaars gelijktijdig bediend. Naast het aantal polen zijn er ook multi-stand varianten met drie of meer standen, bijvoorbeeld off-on-on of on-off-on. Schuifschakelaars kunnen panel- of chassis-montage zijn en de schuif kan langs de voorzijde of in de behuizing bewegen.

Constructie en montage: De behuizing is meestal kunststof of metalen; daarin bevinden zich vaste contacten, een schuifcontact en vaak een detent- of klikmechanisme om duidelijke posities te geven. De terminals bevinden zich aan de onder- of zijkant en zijn ontworpen voor eenvoudige bedrading in panel- of liggermontage.

Toepassing en overwegingen: Schuifschakelaars worden veel gebruikt in instrumentpanelen, audio- en videoproducten, computers en huishoudelijke apparaten om functies te selecteren of circuits te schakelen. Voordelen zijn onder meer eenvoudige bediening, robuuste constructie en compacte vorm. Nadelen zijn slijtage van contactpunten bij veel schakelingen, beperkte polen/standen vergeleken met sommige andere typen en gevoeligheid voor stof en vocht afhankelijk van het ontwerp. Elektrische ratings variëren per model; fabrikantgegevens moeten worden geraadpleegd.