scheppingstijden

Scheppingstijden is een term uit theologische en religieuze literatuur die verwijst naar de perioden of tijdsvakken waarin de schepping van de wereld volgens diverse tradities plaatsvond. In het Nederlands wordt de term vooral aangetroffen in discussies over de scheppingsverhalen uit Genesis en verwante teksten.

Etymologisch gezien komt schepping van het woord scheppen en tijd van tijd. De combinatie duidt op duur of opeenvolgende fasen van schepping, in tegenstelling tot de meer concrete aanduiding van dagen. Hoewel scheppingsdagen de bekendste aanduiding vormen, kan scheppingstijd als brede tijdsduur en als theologische notie voorkomen.

In theologie en exegese wordt scheppingstijden gebruikt bij het bespreken van uiteenlopende interpretaties van Genesis, zoals de dag-oudtheorie (day-age), de raamwerktheorie en andere hermeneutische posities. Onder deze stromingen behoort vaak ook de vraag naar de lengte van de scheppingsdagen, hun volgorde en de relatie tussen kosmologie en bijbelse tekst. Sommige denkers koppelen scheppingstijden aan wetenschappelijke tijdschalen om een harmonisatie tussen geloof en wetenschap mogelijk te maken, terwijl anderen vasthouden aan een historische of letterlijke tijdsopgave.

De term komt zowel voor in academische publicaties als in religieuze prediking en in populaire discussies over oorsprong en ontwikkeling van het universum. Omdat scheppingstijden geen gestandaardiseerde term is, kan de precieze betekenis per auteur verschillen, en is het belangrijk de context te lezen.

Zie ook: scheppingsdagen, Genesis, evolutie en religie, creationisme.