scheidde

Scheidde is de imperfectumvorm van het Nederlandse werkwoord scheiden. Scheiden betekent uiteen gaan: twee dingen van elkaar losmaken, een groep of relatie ontbinden, of een scheiding van stoffen. Scheidde wordt gebruikt wanneer de handeling in het verleden plaatsvond en het onderwerp enkelvoudig is. De tegenwoordige tijd is scheidt, en voor meervoudige onderwerpen geldt scheidden in de verleden tijd. Het voltooide deelwoord is gescheiden, en in combinatie met zijn of hebben vormt het de voltooide tijd (bij relatiebreuken meestal met zijn: zij is gescheiden; bij andere veranderingen kunnen het hebben of zijn zijn, afhankelijk van context).

In gebruik onderscheidt scheiden zich van elkaar bij fysieke splitsing en bij abstracte ontbinding. Voor relaties, zoals een huwelijk, wordt vaak gesproken van scheiden of gescheiden zijn in de voltooide tijd. In dagelijkse taal komt vaak de eenvoudiger vorm uit elkaar gaan of uit elkaar scheiden voor menselijke relaties; scheiden blijft echter een juiste optie in formele of literaire context.

Voorbeelden: Het koppel scheidde na jaren van ruzie. Tijdens het chemische proces scheidde de emulsie in twee lagen. In historische teksten komt de imperfectum scheidde voor als oudere vorm; in modern Nederlands is de vaak gebruikte tegenwoordige vorm scheiden en de voltooide tijd met gescheiden. Verwante begrippen zijn scheiden, scheiding en divorce/ontbinding in juridische context.