scanresolutie

Scanresolutie verwijst naar de hoeveelheid detail die een scanner kan vastleggen en wordt meestal uitgedrukt in dots per inch (dpi). In de praktijk onderscheidt men doorgaans een optische (of native) resolutie en een interpolatieve resolutie. De optische resolutie is de daadwerkelijke capaciteit van de sensor en het optische pad om details vast te leggen; dit wordt als maximaal haalbaar beschouwd en verschijnt vaak als een getal als 300, 600 of 1200 dpi. Veel scanners bieden daarnaast hogere waarden via interpolatie, maar deze hogere resoluties leveren geen extra echte detail en kunnen artefacten veroorzaken.

Interpollatiekanalen gebruiken software om het beeld te vergroten tot een hogere dpi, maar de gegenereerde informatie is samengesteld en niet gebaseerd op extra bron-detail. Daarom kan een afbeelding bij verhoogde interpolatie scherper lijken op grote afdrukken, maar de kwaliteit is niet gelijk aan die van een scanner met een hogere optische resolutie.

Factoren die de werkelijke beeldkwaliteit beïnvloeden zijn onder meer de sensorkwaliteit, de kwaliteit van de lenzen en de belichting, de kleur- en bitdiepte, en de scanmodus (kleur, grijstinten, of meerdere kanalen). Ook het doel van de scan speelt een rol: voor tekstdocumenten is 300 dpi vaak voldoende, voor documenten met afbeeldingen 600 dpi, en voor gereserveerde archivering of fotomateriaal kan 600–1200 dpi of hoger wenselijk zijn. Het kiezen van de juiste scanresolutie hangt af van het beoogde gebruik en de balans tussen bestandsgrootte en beeldkwaliteit.