roestbestendig

Roestbestendig is een benaming voor materialen die onder normale omstandigheden weerstand bieden tegen corrosie, maar die niet per definitie volledig onroestbaar zijn. De term is relatief en hangt sterk af van de omgeving, bijvoorbeeld vocht, zout, zuren of agressieve stoffen. In veel gevallen gaat roestbestendigheid samen met lange levensduur en minder onderhoud, maar bescherming is nooit gegarandeerd.

De belangrijkste manier om roestbestendigheid te bereiken, is via legeringen met voldoende chromium. Roestvast staal (roestvast staal) bijvoorbeeld bevat meestal minstens circa 10,5% chroom, wat een passieve oxidehuid vormt die corrosie afschermt. Nikkel en molybdeen verbeteren de weerstand tegen specifieke invloeden zoals chloriden. Naast legeringen kan roestbestendigheid ook worden bereikt door beschermende lagen, zoals galvanisatie (zinklaag), verf, poedercoating of speciale anti-corrosie coatings. Soms worden materialen gekozen die van nature beter bestand zijn tegen bepaalde omgevingen, zoals weathering steel die patineert en zo minder gevoelig is voor doorroesten in bepaalde atmosferen.

Veelvoorkomende voorbeelden zijn roestvast staal (bijv. typen 304 en 316), verzinkte staalconstructies en staal met epoxy- of polyurethaan coatings. Ook kunststoffen en keramische materialen vallen onder roestbestendigheid, afhankelijk van de toepassing. Toepassingen bevinden zich in de bouw, machine- en voedingsindustrie, autosector en maritieme sector, waar corrosie van belang is voor levensduur en veiligheid.

Onderhoud en omgeving spelen een rol: beschadigde beschermlagen moeten tijdig worden hersteld en blootstelling aan agressieve media, zout of extreme temperaturen kan de roestbestendigheid verminderen. Tests zoals zoutnevel- of corrosietests worden gebruikt om prestaties te beoordelen.