risicoberichtgeving

Risicoberichtgeving is de praktijk van het openbaar maken van informatie over de risico’s waarmee een organisatie te maken heeft en hoe deze worden beheerd. Het maakt deel uit van jaarverslagen, de corporate governance-sectie en soms van duurzaamheidsrapportages. Het doel is stakeholders inzicht te geven in het risicoprofiel van de organisatie en de effectiviteit van het risk management.

Een risicoberichtgeving bevat doorgaans informatie over de governance van risico’s, de risicobereidheid en de materialiteit van risico’s. Veel voorkomende risicocategorieën zijn strategische, operationele, financiële, compliance en informatiebeveiliging, maar ook markt-, reputatie- en cyberrisico’s kunnen aan bod komen. Het verslag beschrijft belangrijke risico’s, de gebruikte methoden voor identificatie en beoordeling, en de maatregelen ter mitigatie, zoals controles en monitoring. Ook worden vaak de onderzoeks- en rapportageprocessen genoemd, bijvoorbeeld risicoregisters, heat maps, scenario-analyses en het resterende risico (residual risk).

Proces en verantwoordelijkheid: de raad van bestuur (en eventueel een risicocomité) zorgt voor toezicht op risk management, terwijl het management risico’s identificeert en beoordeelt. Interne controles en interne audit ondersteunen de betrouwbaarheid van de informatie. Risicoberichtgeving geeft vaak aan hoe risico’s worden verbonden met strategie en planning en welke escalatie- en besluitvormingslijnen bestaan.

Regulering en standaarden: de vereisten verschillen per land en sector. In veel jurisdicties is transparante risico- en beheersinformatie een centraal onderdeel van corporate governance en financiële verslaggeving. Risicoberichtgeving ondersteunt verantwoording, beleggersbeslissingen en veerkracht door onzekerheden en controls duidelijk te maken.