phonovoorversterkers

Een phonovoorversterker is een elektronisch apparaat dat het zwakke geluidssignaal van een draaitafel omzet naar lijnniveau en tegelijkertijd de RIAA-equalisatie toepast. Het signaal uit een draaitafelcartridge is veel zwakker dan lineair versterkte bronnen, en zonder correctie klinkt het systeem te donker en onduidelijk. De phonovoorversterker levert de benodigde gain en corrigeert de afwijkingen die ontstaan bij het vinyl-ontvangstproces, zodat de opname zoals oorspronkelijk bedoeld kan worden gehoord.

Er zijn twee hoofdtypen cartridges die een phonovoorversterker bedienen: moving magnet (MM) en moving coil (MC). MM-cartridges leveren doorgaans een hoger uitgangssignaal en vereisen minder gain, met vaak een uitgang van ongeveer 3 millivolt en een aanbevolen ingangslading van circa 47 kiloohm. MC-cartridges leveren veel lager uitgangssignaal (meestal 0,2 tot 0,5 millivolt) en vereisen aanzienlijk meer gain en vaak instelbare inpagn en impedantie. Veel phonovoordensteigers bieden een switch of gap voor MM/MC met bijbehorende instelbare impedanties (bijvoorbeeld 100 ohm tot enkele kiloohm) en soms een variabele gain.

Daarnaast passen phonovoorversterkers de RIAA-standaard toe, het tijdsgewijs inverse-verstreken patroon dat in de jaren 1950-60 is vastgelegd. Dit herstelt de oorspronkelijke frequentierespons van de opname door de versterker een lage-frequentie boost en hoge-frequentie demping toe te passen.

Toepassing en ontwerp variëren: sommige systemen zijn standalone units, andere zijn geïntegreerd in receivers of geïntegreerde versterkers; er bestaan ook buis- of transistorontwerpen met verschillende ruis- en distortie-eigenschappen. Bij het kiezen spelen factoren als signaal-ruisverhouding, kanaalbalans, voeding en afregeling van impedantie een rol.