oxidatieveglycolytische

Oxidatieve glycolytische route, ook wel oxidatieve glycolyse genoemd, is een term die in sommige delen van de biochemie wordt gebruikt om een veronderstelde koppeling tussen glycolyse en oxidatieve fosforylering aan te duiden. Het idee achter deze term is dat cellen glycolyse en de daaropvolgende oxidatieve afbraak van koolhydraten niet als volledig gescheiden routes beschouwen, maar als een geïntegreerd systeem dat energiewinst optimaliseert in aanwezigheid van zuurstof.

Mechanistisch gezien stelt het concept voor dat glycolytische tussenproducten en pyruvaat via mitochondriale routes zodanig worden verwerkt dat de volledige oxidatie van glucose mogelijk is via de citroenzuurcyclus en de electron transport chain. Daartoe zouden shuttles en enzymatische stappen zorgen voor een naadloze doorstroming tussen glycolytische fluxen en oxidatieve afbraak, waardoor energie-efficiëntie toeneemt ten opzichte van strikt aparte routes zoals anaerobe glycolyse of klassieke complete oxidatie.

Wat bewijs en consensus betreft, is oxidatieve glycolytische een onderwerp van debat. Het verschijnt vooral als theoretisch kader of in discussies over metabolische flexibiliteit en de Warburg-achtige metabolisme die bij sommige kankercellen wordt beschreven. Directe, breed geaccepteerde experimentele bevestiging ontbreekt vaak, en veel bevindingen suggereren dat cellen energiewinning uit meerdere, overlappende routes halen, met aanzienlijke weefsel- en organismusspecifieke variatie.

Samengevat verwijst oxidatieve glycolytische naar een potentiële koppeling tussen glycolyse en oxidatieve processen in de cel. Het is een idee dat in sommige bronnen wordt besproken maar geen vaste, algemeen aanvaarde biochemische route vormt.