opvragingen

Een opvraging is een formeel verzoek van een bevoegde autoriteit aan een persoon of organisatie om informatie of gegevens te verstrekken die relevant zijn voor een onderzoek of besluit. In de Nederlandse rechtsorde wordt de term vooral gebruikt in administratieve, civiele en strafrechtelijke procedures. Een opvraging gaat doorgaans niet uit van een verhoor onder ede; het doel is informatieve data in brede zin, zoals documenten, correspondentie, registers of elektronische logs.

Toepassingsgebieden: opvragingen worden gedaan door instanties zoals de politie, het Openbaar Ministerie, toezichthouders en overheidsdiensten om bij te dragen aan een opsporings- of handhavingsproces, een civiele procedure of een administratief besluit. Ze kunnen gericht zijn op bedrijven, burgers of instellingen en kunnen uiteenlopen van het opvragen van documenten tot het verkrijgen van elektronische gegevens of rapportages.

Procedure en rechtsgrond: een opvraging moet gebaseerd zijn op een wettelijke bevoegdheid en duidelijk gemotiveerd zijn. Ze wordt meestal schriftelijk gedaan, met een duidelijke termijn en omschrijving van de gevraagde informatie. Niet-naleving kan leiden tot juridische stappen of sancties, afhankelijk van de context en de bevoegdheid van de opvrager.

Privacy en gegevensbescherming: opvragingen vallen onder privacywetgeving en de Algemene Verordening Gegevensbescherming. Verstrekte gegevens mogen beperkt blijven tot wat nodig is voor het doel en moeten adequaat worden beveiligd. Betrokkenen kunnen in veel gevallen rechten uitoefenen, zoals inzage in welke gegevens worden opgevraagd en waarom, en bezwaar maken tegen bepaalde verzoeken afhankelijk van de wetgeving.

Zie ook: ondervraging, vordering, gegevensopvraging.